Ik ben Anouk Ikink en ik woon samen met mijn man Sander en onze 2 honden (Rhodesian Ridgeback). Naast de honden heb ik al mijn hele leven een grote passie voor paarden. Helaas heb ik deze passie moeten parkeren omdat mijn fysieke gezondheid dat niet toelaat.

Op het moment dat je in het leven met tegenslagen te maken krijgt ga je nadenken over een ideale levensverwachting. Het is de kunst om deze levensverwachting reëel te houden waardoor de kans op behalen van dit ideale beeld dichterbij komt. Het maakt hierbij niet uit in welke vorm de tegenslagen je leven binnenkomen.

Ik had tot mijn 30ste een vrij onbezorgd leven. Hierin was eigenlijk alleen maar plaats voor mijn allergrootste passie, paarden. Vrije dagen had ik zelden en de weekenden waren altijd het drukst. Maar ik had van mijn passie mijn werk gemaakt dus ik genoot van mijn werk/leven.

Op een gegeven moment begon mijn lichaam al signalen af te geven, pijn in mijn heupgewricht en polsgewricht en ik merkte dat ik behoefte had aan af en toe een vrije dag. Helaas voelde ik me na een vakantie naar Thailand helemaal niet lekker. Ik was vaak moe en had veel last van spier- en gewrichtspijnen. Diverse onderzoeken wezen steeds op niets uit dus ik besloot om een opleiding tot doktersassistente te gaan volgen. Het werk met de paarden was fysiek toch wel erg zwaar. 

Nadat ik als doktersassistent in het ziekenhuis aan de slag kon kreeg ik de kans om een in-service opleiding tot verpleegkundige te gaan volgen. Dit was een geweldige kans om een goede opleiding te volgen na mijn leven in de paardenwereld. Ik ben vol enthousiasme aan deze 2,5 jarige opleiding begonnen, waarin ik 40 uur op de afdeling in het ziekenhuis werkte en dan 1x per maand een week naar school ging. Het theoretische deel ging erg goed en mijn laagste cijfer was een 7.9.